Makelaardij P. J. de Jong is niet alleen in Workum een begrip, maar ook ver buiten onze stadsgrenzen en wellicht ook buiten de grenzen van onze provincie. Makelaar en grondlegger van het bedrijf, Pé de Jong, werd 40 jaar geleden onder de vlag van de NVM, de Nederlandse Coöperatieve Vereniging van Makelaars en Taxateurs in onroerende goederen, beëdigd tot makelaar. Pé de Jong gaf aan, ten tijde van dit gesprek, er niet bij te hebben stilgestaan dat hij 40 jaar geleden (om precies te zijn op 25 februari 1982) officieel door drie rechters in het ‘oude’ paleis van justitie in Leeuwarden was beëdigd als makelaar. Maar De Jong kennende, uiterst correct en nauwkeurig, zal dit ongetwijfeld ergens achter in zijn gedachten hebben gespeeld, maar dat terzijde.
Op vrijdagmiddag 4 maart ging een nietsvermoedende De Jong naar een afspraak. De afspraak bracht hem in de Klameare in Workum, alwaar hem een warm onthaal ten deel viel. Vrouw, kinderen, kleinkinderen, medewerkers, collega-makelaars, afgevaardigden van de NVM en goede vrienden wachtten hem op om hem aldaar te feliciteren met zijn 40-jarig jubileum als NVM-makelaar. De Jong, die normaal gesproken (zoals het een goede makelaar betaamt) niet verlegen zit om woorden, was even sprakeloos.
Pé de Jong werd onder de rook van Workum geboren. Aan de Trekwei tussen Workum en Parrega. Pé: “Mijn vader was veehouder en hield een aantal koeien. Het was geen groot bedrijf en om het gezin, wij waren thuis met negen kinderen, te kunnen onderhouden, haalde mijn vader de melk op bij de boeren. De melk, toen nog in melkbussen door de boeren aangeleverd, bracht mijn vader naar de melkfabriek (nu Friesland Campina) in Workum. Zelf wilde ik ook graag boer worden, maar omdat er geen uitbreidingsmogelijkheden waren, moest ik daar ‘noodgedwongen’ vanaf zien. Wel ging ik, net zoals mijn broer, de melk ophalen bij de boeren.
In de avonduren studeerde ik en zo kwam ik in 1973 als hoofdadministrateur te werken bij Zeelen in Harlingen. In de jaren tachtig deed de crisis haar intrede en werd Zeelen, een bedrijf in de wegenbouw, overgenomen door een bedrijf in Werkendam. Ik mocht mee, maar moest dan wel meeverhuizen naar Werkendam en dat wilde ik niet. In Workum lag mijn hart en daar was mijn ‘thuis’. Ik besloot om voor mijzelf, aan huis, een verzekeringskantoor en administratiekantoor te beginnen. Dit was een hele stap. Ik was inmiddels getrouwd en vader van twee kinderen. Toch nam ik, bijgestaan door mijn vrouw en steun en toeverlaat (waarvoor alle lof), deze stap. Na te zijn beëdigd als makelaar was ik ‘vierpotig’. Dat wil zeggen: ik was makelaar, administrateur, verzekeringsagent en hypotheekadviseur. Wat begon aan de keukentafel, breidde zich uit tot een officieel kantoor aan huis. Het vervolg, toen er ook personeel in dienst kwam: verhuizen en het woongedeelte betrekken bij het kantoor. Dit alles vond plaats aan het Noard 131 in Workum.
Met het groeien van de woningmarkt groeide ook ons bedrijf, waardoor uitbreiding noodzakelijk was. Op Noard 131 was uitbreiding niet meer mogelijk en zo werd er uitgezien naar een ander pand. Dit vonden wij in 2002 aan het Súd 16 in Workum. Dit danig in verval geraakte pand, dat als laatste dienst had gedaan als de fietsenwinkel van wijlen Jan Bekema, hebben wij toen in zijn geheel verbouwd tot dat wat het nu is. Daar zijn wij, mijn elf medewerkers en ik, trots op. Trots om in dit prachtige pand, gelegen in de stad Workum, te mogen werken.
Inmiddels heeft mijn zoon, Andreas de Jong, het bedrijf per 1 januari 2021 overgenomen en daar ben ik ongelooflijk trots op. Het betekent dat het bedrijf dat ik destijds samen met mijn vrouw ben begonnen, blijft bestaan, zich verder in de woningmarkt en in de handel in bedrijfspanden blijft ontwikkelen en doorgroeit ten gunste van onze klanten, de verkopers dan wel de kopers. Ik ben nog dagelijks op de zaak (nee ik noem mijn leeftijd niet). Daar geniet ik enorm van, ook al zijn de tijden ten opzichte van 40 jaar terug enorm veranderd.
Neem alleen maar de komst van de computer en het internet. Funda is op de markt gekomen en er zijn bedrijven die zich erop hebben toegelegd om de woningen die te koop komen als een parel te laten stralen. Voorbeelden zijn een art impressies, waardoor de woning kan worden getoond ná een verbouwing. Ook wij maken hier gebruik van. Momenteel worden de prijzen in de woningmarkt enorm opgedreven. Ruim overbieden is eerder regelmaat dan uitzondering. Voor de ‘gewone’ man is er dan geen plaats meer en dat betreur ik. Jongeren trekken weg omdat zij hierdoor in eigen stad of dorp geen woning kunnen kopen. Als jongeren wegtrekken, heeft dit zijn invloed op het voorbestaan van de basisschool, het verenigingsleven en het winkelbestand en dat is geen goede zaak. Wie starters geen plaats in de woningmarkt kan bieden, haalt de leefbaarheid uit een dorp of stad.
Boosdoener hierin is ook het kopen van een woning om die dan te gebruiken als tweede woning. Hindeloopen is hiervan een goed voorbeeld. Jammer dat dit, ondanks alle aandacht, nog steeds gaande is. Ik ben trots op mijn vak en vol lof over mijn medewerkers. In het bijzonder ben ik ongelooflijk trots op mijn vrouw Hotske: zij maakte het mogelijk dat ik heb kunnen bereiken wat ik nu heb bereikt.”
Bron: interview van Mw. Busman in Friso
